தேசிய கணித தினம்

       ஜீரோவை, ஹீரோ ஆக்கியவர்

     1887ஆம் ஆண்டு இதே நாளில்தான், உலகம் போற்றும் ஒரு கணிதமேதை தமிழகத்தில் உருவானார். காசுக்குக் கணிதத்தை விற்றவரல்ல அவர்; தன் மூளையின் மூலதனமாக்கியவர். கணிதத்தை மனப்பாடம் செய்யாமல், மனம் மயங்கிக் கற்றவர். அவர்தான் ராமானுஜம். ஈரோட்டில் சீனிவாச ஐயங்கார், கோமளத்தம்மா தம்பதி தவமாய் தவமிருந்து பெற்ற வரம் தான் ராமானுஜம். 

ராமானுஜம் வாழ்ந்த வீடு

       குடும்பச் சூழ்நிலை காரணமாக ஈரோட்டில் இருந்து கும்பகோணத்துக்கு இடம்பெயர்ந்தது ராமானுஜத்தின் குடும்பம். ராமானுஜத்தையும் வகுப்பறையில் பார்ப்பது கடினம். கோவில் மண்டபங்களில் சாக்பீஸ்கள் மூலம் பலவித கணக்குகளைப் போட்டு அதற்கு விடை காண்பார். விடையே கிடைக்காத பல கணக்குகளுக்கு, தூங்கும்போதும் கனவில் விடை கண்டுபிடிப்பார். 

     ஒருமுறை ராமானுஜத்தின் நண்பர் சாரங்கபாணி கணிதப் பாடத்தில், அவரை விட மதிப்பெண் கூடுதலாக பெற்றுவிட்டார். இதனால், அவரிடம் பேசுவதையே நிறுத்திவிட்டார் ராமானுஜம். அந்த அளவுக்கு எதிலும் முதலிடம் பெற வேண்டும் என்பதில் உறுதியாக இருந்தார். 9ஆம் வகுப்பிலேயே பட்டப்படிப்பின் கணக்குகளுக்குத் தீர்வுகண்டதால், அனைவரின் பாராட்டுகளையும் பெற்றார். இதுவே பின்னாளில் அவர் கணித மேதையாக உயர ஊக்கம் அளித்தது என்றால் மிகையல்ல. 

     கும்பகோணம் அரசுக் கல்லூரியிலும், சென்னை பச்சையப்பா கல்லூரியிலும் படிக்கும்போது கணிதத்தின் மீது கொண்ட ஆர்வமிகுதி காரணமாக மூன்று முறை ஆங்கில பாடத்தில் தோல்வியுற்றார். 

     அவர்தான், பின்னாளில் கணிதத்தில் 3 ஆயிரத்துக்கும் அதிகமான தேற்றங்களை எழுதி வியக்கவைத்தார். ஒவ்வொரு நாளும் தனது கணிதக் குறிப்புகளை, சூத்திரங்களை அவர் தாள்களில் எழுதிவைத்தார். அதுவே பிற்காலத்தில் “ராமானுஜன் கணிதம்” என்ற புகழ்பெற்ற நூலானது. 

    1909 இல் திருமணமனவுடன் வேலைக்குச் செல்ல வேண்டியதாயிற்று. இருபது ரூபாய் சம்பளத்தில் வேலை செய்துகொண்டே ‘பெர்நெவுவியன் எண்கள்’ என்ற கணிதத்துறை பற்றிய, சிறப்புக் கட்டுரையை வெளியிட்டார். 

   இதனால் உலகமே இவரது அறிவாற்றலைக் கண்டு வியந்தது. இதை அறிந்த சென்னை துறைமுக கழகப் பொறுப்பு தலைவர் ஸ்பிரிஸ் என்ற ஆங்கிலேயர்,இவரது கணிதக் குறிப்புகளை கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக்கழகத்துக்கு அனுப்பினார். இதை படித்து பார்த்து வியந்த பல்கலைக்கழகப் பேராசிரியர் ஹார்டி என்பவர், இங்கிலாந்துக்கு வரும்படி ராமானுஜத்துக்கு அழைப்பு விடுத்தார். 

பேராசிரியர் ஹார்டி

      1914 ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் இங்கிலாந்து சென்று பல கணித மேதைகளுடன் உரையாடினார். கேம்பிரிட்ஜில் ஹார்டியுடன் கூட இருந்த நான்கு ஆண்டுகளும் (1914–1918) இராமானுஜனுக்கு மட்டுமல்ல பேராசிரியர் ஹார்டிக்குமே பொன்னான ஆண்டுகள் தாம். இதை ஹார்டியே சொல்கிறார். இந்நான்கு ஆண்டுகளில் இராமானுஜன் 27 ஆய்வுக்கட்டுரைகள் பிரசுரித்தார். அவைகளில் 7 கட்டுரைகள் ஹார்டியுடன் கூட்டாக எழுதியவை. 

    அங்கு கிடைத்த உதவித்தொகை மூலம் டிரினிட்டி கல்லூரியில் பயின்றார். அப்போது 3 ஆண்டுகளில் 32 ஆராய்ச்சிக் கட்டுரைகளை எழுதி தமிழகத்தை உலகளவில் தலைநிமிரச் செய்தார். அவரை ராயல் சொசைட்டி உறுப்பினராகத் தேர்ந்தெடுத்து இங்கிலாந்து நாடு பெருமைப்படுத்தியது. பின்னர் கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக்கழகத்தில் ஃபெலோஷிப் பதவியும் (Fellowship Of Royal Society - FRS) அவருக்கு கிட்டியது. 

        ஒருமுறை, பேராசிரியர் ஹார்டி, சீனிவாச இராமானுசன் நோய்வாய்ப்பட்டிருந்த சந்தர்ப்பத்தில் அவரைப் பார்க்கச் சென்றபோது, தனது வாகன இலக்கமான 1729 என்பது சுவாரசியமற்ற இலக்கம் என்றார். உடனே, சீனிவாச இராமானுசன், அவ்வெண் சுவாரசியமானது என்று கூறி, அவ்வெண்ணை இரு வெவ்வேறு வழிகளில் இரு கனங்களின் கூட்டுத்தொகையாக எழுதலாமென்றார்.

1729 = 10 ³  + 9 ³    =  12 ³   +  1 ³  

     33 வயதை கடப்பதற்குள் அவரைக் காலன் கவர்ந்து சென்றுவிட்டான். குறுகிய காலத்தில் கணித மேதை ராமானுஜம் மறைந்தாலும், அவருடைய புகழ் காலத்தை வென்று சரித்திரம் படைத்து இருக்கிறது. 

      ராமானுஜம் கண்டுபிடித்த கணிதத்தின் ஆழ் உண்மைகள் தான் இன்று, அனைத்துத் துறையிலும் பயன்படுகின்றன என்பதை மறுக்க முடியாது. நேரு, தான் எழுதிய நூலில், ‘ராமானுஜத்தின் குறுகிய கால வாழ்வும், மரணமும் இந்தியாவின் நிலையைத் தெளிவாகக் காட்டுகிறது. இந்தியாவில் உண்பதற்கு உணவும், கல்வியும் ஏற்படுத்தி கொடுத்தால், விஞ்ஞானிகளும், மருத்துவர்களும், எழுத்தாளர்களும் உருவாகி, புதிய பாரதத்தினைப் படைப்பார்கள்’ என்று குறிப்பிட்டுள்ளார். 

     ஜெர்மனியும், சுவீடனும் ஆண்டு முழுவதும் கணித மேதை ராமானுஜம் என்ற பெயரில் ஆய்வு கட்டுரைகளைச் சமர்ப்பிக்கும் மாநாட்டை நடத்துகின்றன. இதன் மூலம் தமிழரின் பெருமை போற்றப்படுகிறது. 

     2012ஆம் ஆண்டு ராமானுஜரின் 125ஆவது பிறந்த ஆண்டையொட்டி, அந்த ஆண்டை தேசிய கணித ஆண்டாகவும், அவர் பிறந்த தினமான டிசம்பர் 22 ஆம் தேதியை தேசிய கணித தினமாகவும் அறிவிக்கப்பட்டது. அன்று முதல் ஒவ்வொரு டிசம்பர் மாதம் 22 ஆம் தேதியும் “தேசிய கணித தினம்” கொண்டாடப்படுகிறது. 

      கணித மேதையின் பிறந்த நாளான இன்று, இளைய தலைமுறை இணையத்திலேயே செலவழிக்காமல் ராமானுஜரின் தன்னம்பிக்கையையும், விடாமுயற்சியையும் போற்றி, தங்கள் வாழ்வில் பின்பற்ற வேண்டும்.

ரேடியம் கண்டறியப்பட்ட நாள்

         அறிவியலுக்குக் கிடைத்த ஓர் அற்புதத் தனிமம்

மேரி கியூரி

      ரேடியம் என்பது கதிர்வீச்சுள்ள ஒரு தனிமம். போலந்து நாட்டைச் சேர்ந்த பிரெஞ்சு அறிவியலாளரான மேரி கியூரி, அவரது கணவர், பியரி கியூரி இருவரும் யுரேனியத்தைப் போல் வேறு உலோகமும் கதிர் வீசுகிறதா என்று பிட்ச்பிளன்ட் தாதுவை, தொடர்ந்து ஆய்வு செய்தார்கள். 

பியரி கியூரி

     பிட்ச்பிளென்ட் நிறைய தனிமங்களைக் கொண்ட ஒரு தனிமமாகும். போலோனியத்தைக் கண்டுபிடிப்பது சிறிது சுலபமாக இருந்தது. ஏனெனில் வேதியியல் ரீதியாக அது பிஸ்மத்தை ஒத்திருந்தது. மேலும் பிஸ்மத்தை ஒத்த தனிமமாக பிட்ச்பிளென்டில் இது மட்டுமே இருந்தது. 

      ஆனால் ரேடியத்தைக் கண்டுபிடிப்பதோ கடினமாக இருந்தது. ஏனெனில் அது பேரியத்தை ஒத்திருந்தது. மேலும் பிட்ச்பிளென்டில் பேரியமே இருக்கிறது. இறுதியாக 1902இல் ஒரு டன் பிட்ச்பிளென்டில் இருந்து 0.1 கிராம் ரேடியம் குளோரைடைப் பிரித்தெடுத்தனர். அப்போதுதான் யுரேனியத்தை விடப் பல மடங்கு தீவிரக் கதிர்வீச்சு கொண்ட ரேடியம் என்னும் புதிய மூலகத்தை,1898 டிசம்பர் 21 ஆம் தேதி, கண்டுபிடித்தார்கள்.

      இந்த அரிய கண்டு பிடிப்புக்காக, மேரி கியூரி, பியரி கியூரி, இருவருக்கும் ரசாயன விஞ்ஞானத்திற்கு 1903 ல் நோபல் பரிசு கிடைத்தது.மேரி கியூரிதான் நோபெல் பரிசு பெற்ற முதல் பெண்ணாவார். கியூரி தம்பதிகள், வேலைப்பளு அதிகம் இருந்ததால், நோபெல் பரிசை பெற்றுக்கொள்ள, ஸ்டாக்ஹோம் செல்லவில்லை. நோபெல் பரிசு பெறுபவர்கள் தங்கள் ஆராய்ச்சி பற்றி ஒரு வகுப்பு எடுக்க வேண்டும் என்பதால் இருவரும் 1905 இல் ஸ்டாக்ஹோமிற்குச் சென்றனர். 

நோபெல் பரிசு

        ஜூலை 4,1934 இல் மேரி பச்சியில் உள்ள சன்செல்லிமொஸ் சானிடோரியத்தில் பல்லாண்டுகள் கதிரியக்க வெளிப்பாடோடு பழகியதால், இரத்த சோகையால் உயிரிழந்தார். அவர் பையில் கதிரியக்க ஓரிடத்தான்கள் கொண்ட சோதனைக் குழாய்களை வைத்திருந்திருக்கிறார். மேலும் அவைகளை தனது மேசையிலும் வைத்திருந்திருக்கிறார். போரின் போது மருத்துவமனைகளில் ஒரு கதிரியக்கராக பணியாற்றியபோது ஒழுங்கான உபகரணங்கள் அணிந்திருக்கவில்லை. அதனாலும் அவருக்கு ஆபத்து நேர்ந்தது.

     மேரி கியூரி, தனது கணவர் பியரியுடன் ச்கேயுக்ஸில் புதைக்கப்பட்டார். அறுபது வருடங்களுக்கு பிறகு, 1995 ஆம் ஆண்டில், தங்கள் சாதனைகளின் நினைவாக, பாரிஸ் பாந்தியனுக்கு இருவரின் கல்லறைகளும் மாற்றப்பட்டன. இதுவரை இப்படி மரியாதை வழங்கப்பட்ட ஒரே பெண் மேரி கியூரிதான்.

      அவரது,1890 காலத்து ஆவணங்கள், கையாள மிகவும் ஆபத்தானவையாக, இன்றும் கருதப்படுகின்றன. ஏனெனில் அவைகள் கதிரியக்க வெளிப்பாடு கொண்டிருக்கின்றன. அவரது சமையல் புத்தகம்கூட, அதிக கதிரியக்க வெளிப்பாடு கொண்டதாகும்.

சர்வதேச மனித ஒருமைப்பாடு தினம்

  வாடிய பயிரைக் கண்டபோதெல்லாம் வாடினேன் - வள்ளலார்.

      உலகில் வளரும் நாடுகள் மற்றும் ஏழைநாடுகள் சந்திக்கும் இரு சவால்கள் வறுமையும்,வேலைவாய்ப்பின்மையும். இவையிரண்டும் ஒன்றுக்கொன்று தொடர்புடையவை. என்றாலும் வறுமைக்கே இதில் முதலிடம். 

"உலகில் ஏதாவது ஓரிடத்தில், வறுமையால் யாராவது பாதிக்கப்பட்டால், அவர்களது மனித உரிமை மீறப்படுகிறது" என்கிறார் பிரான்ஸ் நாட்டை சேர்ந்த ஜோசப் ரெசின்கி. 

       சர்வதேச உணவுக் கொள்கை ஆராய்ச்சி நிறுவனம், மக்களின் உடல்நலம், அவர்களுக்குக் கிடைக்கும் உணவு ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டு, உலகளவில் ஆய்வு செய்து, பட்டினியால் வாடும் நாடுகளின் பட்டியலை சமீபத்தில் வெளியிட்டது. உலகில் ஒன்பது பேரில் ஒருவர், பசியால் வாடுவதாகச் சொல்கிறது அந்தப் பட்டியல். 

      உண்ண உணவின்றி பசி, பட்டினியால் வாடுவதுதான் வறுமை என்ற வரையறையும் இப்போது மாறிவிட்டது. உணவு, உடை, உறைவிடம், பாதுகாப்பான குடிநீர், போதிய சுகாதார வசதி, ஊட்டச் சத்து, வருமானம், கல்வி போன்ற வாழ்க்கைத் தரத்தைத் தீர்மானிப்பவற்றை இழந்த நிலை தான் வறுமை என இப்போது கூறப்படுகிறது.

     ஐ.நா சபை கடந்த 2002 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 20ஆம் தேதி சர்வதேச மனித ஒருமைப்பாடு தினத்தை அறிவித்தது. வளரும் நாடுகளில் வறுமையை ஒழிப்பது, வேற்றுமையில் ஒற்றுமை காண்பது, மனித ஒருமைப்பாடு குறித்த விழிப்பு உணர்வை ஏற்படுத்துவது மற்றும் மனித சமூக மேம்பாட்டுக்கு உதவுவதே இந்நாளின் நோக்கமாகும். 

      "எல்லோரும் இன்புற்றிருக்க நினைப்பதுவே அல்லாமல் வேறொன்றும் அறியேன் பராபரமே" என்ற தாயுமானவரின் வரிகள், அனைவரது மகிழ்ச்சி குறித்தும் தமிழர்களுக்கு இருந்த அக்கறை உணர்வினை உணர்த்துகிறது. இந்தச் சூழலில் அனைத்து நாடுகளும் ஒற்றுமையுடன் பசிப்பிணி போக்கும்முயற்சியில் இறங்கவேண்டும். 

     வறுமை விலகும்போதுதான் மகிழ்ச்சி வரும். மகிழ்ச்சியைத் தொடர்ந்து வளர்ச்சியும் அமைதியும் நிரந்தரமாகும். பசியும் பட்டினியும் இல்லாத பூமி பூக்கட்டும். புன்னகை மட்டுமே இந்த பூமியின் அடையாளமாக மாறட்டும். அதற்கு உலக நாடுகள் கைகோர்க்கட்டும். சர்வதேச மனித ஒருமைப்பாடு தினத்தில், நாம் அனைவரும், இதுகுறித்துச் சிந்தித்தல் அவசியம்.

ஆருத்ரா தரிசனம் பற்றி அறிவோம்

திருவாதிரையானை வணங்குவோம்
ஆதியன் ஆதிரையன் அனலாடிய ஆரழகன்

பாதியொர் மாதினொடும் பயிலும் பரமா பரமன்

போது இயலும் முடி மேல் புனலோடு அரவும் புனைந்த

வேதியன் மாதிமையால் விரும்பும் இடம் வெண்டுறையே

 

திருவாதிரையே ஆருத்ரா

          தமிழ் மொழியில் திருவாதிரை என்று கூறப்படும் நட்சத்திரத்திற்கு வடமொழியில் ஆர்த்ரா என்று பெயர். இதுவே ஆருத்ரா எனப் படுகிறது.திருவாதிரை நட்சத்திரத்தன்று தன்னை வழிபடும் தன் பக்தர்களுக்கு மனம் மகிழ்ந்து இன்னருள் புரிவார்.

        பஞ்ச பூதங்களின் இயக்கத்திற்கும் ஆதாரமாக இருக்கும் 
ஸ்ரீ சிவபெருமானை நிந்தித்து, ஒருமுறை தாருகாவனத்தில், முனிவர்கள் ஒன்று கூடி, முக்கண்ணனுக்கு எதிராக வேள்வி ஒன்றை நிகழ்த்தினார்கள். அதாவது, அவர்களின் கோட்பாட்டின்படி, கர்மத்தை மட்டும் செய்தால் போதுமானது. கடவுள் என்பவர் கிடையாது என்பதுதான். 

    அவர்களுக்குப் பாடம் புகட்ட வேண்டி, கயிலைநாதன், பிட்சாடனர் (பிச்சை கேட்பவர்) ரூபமெடுத்து, பிச்சை கேட்டு, முனிவர்களின் இல்லங்களுக்குச் சென்றார். பிட்சாடனரைக் கண்ட முனிபத்தினிகள் அனைவரும், அவரின் பின்னால் போகத் தொடங்கினார்கள். இச்செயலைக் கண்ட முனிவர்கள், மிகுந்த கோபம் கொண்டு வெகுண்டு எழுந்தார்கள். 

     வேள்வித்தீயினில், மதயானை, மான், உடுக்கை, முயலகன். தீப்பிழம்பு ஆகியவற்றைத் தருவித்து, அனைத்தையும், ஸ்ரீ சிவபெருமான் மேல் ஏவி விட்டார்கள். சர்வேசன் ஆனவர், மத யானையைக் கொன்று அதன் தோலைத் தரித்துக் கொண்டார். மான், உடுக்கை, அக்னி அனைத்தையும் தானே சுவீகரித்துக் கொண்டார். முயலகனின் மேல் வலது காலை ஊன்றி இடது காலைத் தூக்கியபடி நடனம் ஆடி, முனிவர்கள் உண்மையை அறியச் செய்தார். அதுவே ஆருத்ரா தரிசனம் என்று கூறப் படுகிறது. 

      ஸ்ரீ முக்கண்ணனுக்கு வருடத்தில் ஆறு முறைகள் மட்டுமே அபிஷேகம் செய்யப்படுகிறது. மூன்று முறைகள் திதியன்றும், மூன்று முறைகள் நட்சத்திரம் அன்றும் செய்யப்படும் அபிஷேகத்தில், திருவாதிரை அன்று செய்யப்படும் அபிஷேகமே விசேஷமாகச் சொல்லப்படுகிறது. 

     ஆக்கல், காத்தல், அருளுதல், மறைத்தல், அழித்தல் இந்த என்ற ஐந்தொழிலை செய்யக்கூடிய பஞ்சாட்சர நாமத்தைக் கொண்ட சிவபெருமானை, நடராஜர் ரூபத்தில் இந்த திருவாதிரை நட்சத்திரத்தில் நாம் தரிசனம் செய்வது மிக சிறப்பு. 

       முந்தைய காலத்தில் சேந்தனார் என்கிற பெயர் கொண்ட விறகு வெட்டி ஒருவர் இருந்தார். அவர் சிறந்த சிவ பக்தர். தினமும் ஒரு சிவ பக்தருக்கு ஆகாரம் அளித்துவிட்டுத் தான் உண்ணுவதையே வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தார். ஒரு நாள், நல்ல மழை பெய்ததில், வெட்டிய விறகெல்லாம் ஈரமாகி விட்டது.அதை விற்க முடியாமல் போனதால், கையில் பணம் இல்லாமல் போனது. அதனால் மனைவிடம் வீட்டுச் செலவுக்குப்பணம் கொடுக்க முடியாமல் போனது. அன்றைய தினம் ஒரு சிவபக்தர், சேந்தனாரின் இல்லம் வந்து, பிச்சை கேட்டார். 

களியும் ,கறியும் படையல் ஆனது ஏன்?

      அவரின் மனைவி, வீட்டில் இருந்த அரிசி மாவையும் வெல்லத்தினையும் சேர்த்துக் களி செய்தார். வீட்டில் மீதியிருந்த ஏழு காய்களில், கூட்டு ஒன்றினைச் செய்து, சிவனடியாரின் பசியைப் போக்கினார். பிறகே இருவரும் உண்டார்கள். அடுத்த நாள் கோயிலை வழக்கம் போல் திறந்த அர்ச்சகர், பகவானின் கருவறையில் களியும் கூட்டும் சிதறி இருப்பதைப் பார்த்தார். பிறகு உண்மையை உணர்ந்தார். சேந்தனாரின் பக்தியை உலகுக்குத் தெரியப்படுத்த ஆண்டவனே பிட்சாடனர் ரூபத்தில் வந்தார்.சிவபெருமான் எளியோன். அவனுக்கு இடும் படையல் எளிமையாக இருந்தாலும், அன்புளளத்தோடு தரும்போது மனமுவந்து ஏற்றுக்கொள்வான் என்பதே இதன் அடிப்படைக் கருத்து. 

தாலிச் சரடு மாற்றுவதன் பின்னணி

      ஒரு காலத்தில், திரேதாயுகா என்ற பெண் பார்வதி தேவியின் தீவிர பக்தையாக இருந்தாள். திரேதாயுகா வுக்குத் திருமணம் நடந்தது. ஆனால் திருமணமான மூன்றாவது நாளிலேயே திரேதாயுகாவின் கணவன் இறந்து விட்டான்.திரேதாயுகா அலறித் துடித்து பார்வதிதேவியே உன் பக்தையான என்னை இப்படி சோதிக்கலாமா, உன்னை இவ்வளவு காலம் வணங்கி என்ன பயன்? என்று கூறிக் கதறி அழுதாள். 

  

   அப்போது கயிலாயத்தில் சிவன் அருகில் அமர்ந்திருந்த பார்வதி ,திரேதாயுகாவின் அலறலைக் கேட்டு அவள் கணவனுக்கு உயிர்ப் பிச்சையளிக்க சபதம் செய்தாள். அவளது சபதத்தைக் கேட்டு அதிர்ந்துபோன சிவன் உடனே எமலோகத்தை ஒரு பார்வை பார்த்தார். இதைக் கண்டு பதறிப்போன எமன் திரேதாயுகாவின் கணவனுக்கு மீண்டும் உயிர் கொடுத்தார். அதன்பின் பார்வதியும் பரமசிவனும் திரேதாயுகாவுக்கும் அவள் கணவனுக்கும் தரிசனம் கொடுத்து ஆசீர்வதித்தார்கள். இந்த நிகழ்ச்சி ஒரு மார்கழி மாத திருவாதிரை நட்சத்திர நாளில் நடந்தது. இந்த தரிசனத்துக்கு ஆருத்ரா தரிசனம் என்று பெயர் ஏற்பட்டது மாங்கல்யம் நிலைக்கவேண்டி சுமங்கலிகள் பூஜை செய்வதும், புதிய தாலிச்சரடு மாற்றிக் கொள்வதும் இதன் அடிப்படியிலேயே.

      சேந்தனாருக்கும் திரேதாயுகாவுக்கும் நேரில் தோன்றி தரிசனம் தந்த அந்த திருவாதிரை நட்சத்திர நாளையே சிவபெருமானாரின் நட்சத்திரமாக, அதாவது ஆருத்ரா தரிசனமாக கொண்டாடப்படுகிறது. 

      ஈசனின் திருநடனத்தை, எல்லோரும் தரிசித்த வேளையில் சிவலோகத்தில் நிஷ்டையில் இருந்த வியாக்ரபாத முனிவரும், பதஞ்சலி முனியும் மட்டும் காண முடியாமல் போனது. இதனால் இவர்கள் தில்லை வனத்துக்கு வந்து ஈசனை வேண்டி நெடுங்காலம் தவமியற்றினார்கள். அப்போது அவர்களுக்கு அருள் காட்சி தந்த ஈசன் அவர்களுக்காகவே தில்லையில் ஆடல் கூத்தனாக பொன்னம்பலத்தில் காட்சி தந்து ஆனந்த நடனமாடினார். இந்த நாளும் ஆருத்ரா புண்ணிய தினம்தான்.

பஞ்ச சபைகள்

      பஞ்ச பூதங்களான ஆகாயம் என்பதற்கு சிதம்பரம் என்றும். அக்னி என்பதற்கு திருவண்ணாமலை என்றும், நீர் என்பதற்கு திருவானைக்காவல் என்றும், காற்றுக்கு காளஹஸ்தி என்றும் , நிலத்திற்கு காஞ்சிபுரம் அல்லது திருவாரூர் என்றும் இவைகளின் பெருமைகளைக் கூறும் வண்ணம் இந்த புண்ணியத் தலங்கள் அமைந்திருக்கின்றன. 

      நடராஜர் தன்னுடைய நடனத்தால் சிறப்பித்த ஐந்து திருத்தலங்கள், ‘பஞ்ச சபைகள்’ என்றும், ‘ஐம்பெரும் சபைகள்’ என்றும் அழைக்கப்படுகின்றன.

      1.சிதம்பரம், 2.மதுரை, 3.திருவாலங்காடு, 4.திருநெல்வேலி, 5.குற்றாலம் ஆகிய இந்த ஐந்து திருத்தலங்களும், முறையே பொற்சபை, வெள்ளிசபை, ரத்தின சபை, தாமிர சபை, சித்திர சபை என்பன. 

வெள்ளி சபை -மதுரை

 1.வெள்ளி சபை : சிவபெருமானின் திருவிளையாடல்கள் பெரும்பாலும் நடைபெற்ற இடமாக மதுரை திருத்தலம் திகழ்கிறது. மீனாட்சி அம்மனின் அரசாட்சியும், அருளாட்சியும் நிறைந்திருக்கும் மதுரையில்தான் மதுரை மீனாட்சி-சுந்தரேஸ்வரர் கோவில் உள்ளது. இந்த ஆலயம்தான் நடராஜரின் திருநடனம் கண்ட ‘வெள்ளி சபை’யாக திகழ்கிறது. இதனை ‘வெள்ளியம்பலம்’, ‘வெள்ளி மன்றம்’ என்றும் அழைப்பார்கள். இந்த ஆலயத்தில் அருள்பாலிக்கும் நடராஜப் பெருமான், தன் பக்தனான (இறைவனுக்குக் கால் வலிக்கும் என்று வருந்திய) பாண்டிய மன்னனின்வேண்டுகோளுக்குச் செவிசாய்த்து, வலது காலை ஊன்றி, இடது காலைத் தூக்கி நடனம் புரியும் நிலையில் காட்சி தருகிறார். இங்கு இறைவனின் நடனம் ‘சந்தியா தாண்டவம்’ என்று அழைக்கப்படுகிறது. 

சித்திர சபை - குற்றாலம்

 2. சித்திர சபை : தென்காசி மாவட்டம் திருக்குற்றாலத்தில் அமைந்திருக்கிறது, குற்றாலநாதர் திருக்கோவில். இது அகத்திய முனிவர் வழிபாடு செய்த திருத்தலம் ஆகும். இங்கு சிவபெருமான் நடனம் புரிந்த இடம், ‘சித்திர சபை’ என்று வழங்கப்படுகிறது. இங்கு எமனைக் காலால் எட்டி உதைத்த ஈசன் தன் மனைவி பார்வதியுடன், மார்கண்டேயருக்கு அருளியபடி சித்திர வடிவில் காட்சியளிக்கிறார். இங்கு இறைவன் ஆடிய நடனத்திற்குப் பெயர் ‘திரிபுர தாண்டவம்’ என்பதாகும். இந்த தாண்டவத்தை கண்டுகளித்த பிரம்மதேவன், தானே இறைவனின் திருநடனத்தை ஓவிய வடிவில் வடித்ததாக கருதப்படுகிறது. அந்த இடமே சித்திர சபை. இதனை ‘சித்திர அம்பலம்’, ‘சித்திர மன்றம்’ என்றும் அழைப்பார்கள். 

பொற்சபை - சிதம்பரம்

3.பொற்சபை : கடலூர் மாவட்டம் சிதம்பரத்தில் உள்ளது, திருமூலட்டநாதர் ஆலயம். (சிதம்பரம் நடராஜர் கோவில்) இங்கு அருள்பாலிக்கும் ஆடல் அரசனான நடராஜர் வீற்றிருக்கும் இடமே, ‘பொற்சபை’ என்று அழைக்கப்படுகிறது. இதனை ‘பொன்னம்பலம்’, ‘கனக சபை’, ‘பொன் மன்றம்’ என்ற பெயர்களாலும் அழைப்பார்கள். இறைவன் தனது திருநடனத்தை, பதஞ்சலி மற்றும் வியாக்ரபாத முனிவர்களுக்கு காட்டி அருளிய தலம் இதுவாகும். இந்த தலத்தில் நடராஜர், தனது இடது காலை ஊன்றி, வலது காலைத் தூக்கி நடனம் ஆடுகிறார். இத்தல இறைவன் ஆடும் நடனம் ‘ஆனந்தத் தாண்டவம்’ ஆகும். 

தாமிர சபை - திருநெல்வேலி

 4.தாமிர சபை : திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் இருக்கும் முக்கியமான திருத்தலங்களில் ஒன்று, காந்திமதி உடனாய நெல்லையப்பர் திருக்கோவில். இங்கு நடராஜர் தனிச் சன்னிதியில் வீற்றிருக்கும் இடத்திற்கு ‘தாமிர சபை’ என்று பெயர். இதற்கு ‘தாமிர அம்பலம்’, ‘தாமிர மன்றம்’ என்ற பெயர்களும் உண்டு. இந்த சபையில், இறைவன் தன் இடது காலை ஊன்றி வலது காலைத் தூக்கி திருநடனம் புரிகின்றார். இந்த நடனத்திற்கு ‘திருத் தாண்டவம்’ என்று பெயர். 

இரத்தின சபை - திருவாலங்காடு

5. இரத்தின சபை : வடாரண்யேஸ்வரர் திருக்கோவில், திருவாலங்காட்டில் உள்ளது, இந்த ஆலயத்தில் காளியுடன் போட்டி நடனம் ஆடிய சிவபெருமான், முடிவில் தன்னுடைய ஒரு காலை தலைக்குமேல் தூக்கி ஆடி, காளிதேவியை வெற்றிகொண்டார் என்று தல புராணம் சொல்கிறது. இந்த ஆலயத்தின் இறைவன் - வடாரண்யேஸ்வரர், இறைவி - வண்டார்குழலி அம்மை. இங்கு இறைவன் நடனம் ஆடிய இடம் ‘ரத்தின சபை’ எனப்படுகிறது. ‘ரத்தின அம்பலம்’, ‘மணி மன்றம்’ என்ற பெயர்களும் இதற்கு உண்டு. இங்குள்ள இறைவன் எட்டு கரங்களுடன், வலது காலை தரையின் ஊன்றி இடது காலால் காதணியை மாட்டும் தோரணையில் காட்சியளிக்கின்றார். காரைக்கால் அம்மையார், தன் தலையால் நடந்து சென்று, இங்குள்ள நடராஜரின் திருவடியில் அமர்ந்து, அனுதினமும் அவரது திருநடனத்தைக் காணும் பேறு பெற்றார். இங்கு இறைவன் ஆடும் நடனம் ‘ஊர்த்துவ தாண்டவம்’ என்று போற்றப்படுகிறது. 

      ஆருத்ரா தரிசன தினத்தன்று, திருநடனக்கோலத்தில் எழுந்தருளியிருக்கும் சிவபெருமானை, மனதால் நினைந்து தரிசித்தாலே, அவனருள் பூரணமாகக் கிட்டும். 

                                   ஓம் நமசிவாய !

முத்தமிழ்க் காவலர் கி.ஆ.பெ.விஸ்வநாதன் நினைவுநாள்

 “பேச்சு பவளம்; பெருந்தொண்டு நல்முத்து

மூச்செல்லாம் தூயதமிழ்”  

        என்று உவமைக் கவிஞர் சுரதாவால் போற்றப்பட்டவர் முத்தமிழ்க் காவலர் கி.ஆ.பெ.விஸ்வநாதன்.

நன்றி : பட உதவி - தினமணி

         முத்தமிழ்க் காவலர், தமிழ்ச் செம்மல், தமிழ் வித்தகர், சித்த மருத்துவ சிகாமணி, வள்ளுவவேள், செந்தமிழ்க் காவலர், இலக்கியச் செல்வர், தனி நாயகர், உலகத் தமிழர்ச் செம்மல், கலைமாமணி, தமிழ்மறைக் காவலர் என பல பட்டங்களுக்குச் சொந்தக்காரர் கி.ஆ.பெ. விசுவநாதம். தமிழுக்காகவும், அதன் வளர்ச்சிக்காகவும், தமிழிசை மீட்சிக்காகவும் தம் வாழ்க்கையையே அர்ப்பணித்தவர்.

       ஒரு மொழியின் வளர்ச்சி என்பது ஓர் இனத்தின் வளர்ச்சி என்பார்கள். தமிழ் மொழியின் வளர்ச்சி ஒரு ஒட்டுமொத்த இனத்தையே கட்டிப்போடுவதாக இருக்கிறது. ஒருசில மொழிக்கே இப்படிப்பட்ட உள்ளார்ந்த பண்பு இருக்கும் என்பது அறிஞர்களின் கூற்று. அப்படிப்பட்ட தமிழ் மொழியை வளர்க்க உழைத்த ஏராளமான அறிஞர்களுள் முத்தமிழ்க் காவலர் என்று போற்றப்படும் கி.ஆ.பெ.விஸ்வநாதமும் ஒருவர். எழுத்தாளர், பேச்சாளர், சிந்தனையாளர், ஏற்றுமதி வணிகர், தமிழறிஞர், அரசியலர், பத்திரிகையாளர் எனப் பன்முகம் கொண்ட கி.ஆ.பெ.விஸ்வநாதம், ‘சித்த மருத்துவத்துக்கு உயிர் கொடுத்த மாமனிதர்’ என்று போற்றப்படுபவரும்கூட.

        தமிழ் இலக்கியங்களை வெறும் பாடப்புத்தகமாக மட்டும் பார்க்காமல், அவை எப்படியெல்லாம் தினசரி வாழ்க்கைக்குப் பாடமாகவும் பாலமாகவும் இருக்கிறது என்பதைச் சொல்வதற்குத் தன் வாழ்நாளை அர்ப்பணித்தவர் கி.ஆ.பெ.விஸ்வநாதம். அவருடைய படைப்புகள் எல்லாமே பாமரருக்கும் புரியும்படி எளிய நடையில் எழுதப்பட்டுள்ளன. அவர் எழுதிய கதைகள், கட்டுரைகள், திருக்குறள் விளக்கங்கள், சங்க இலக்கியங்களின் இன்றைய தேவைகள் போன்றவையெல்லாம் காலத்துக்கேற்ற உதாரணங்களுடன் பள்ளி மாணவரும் புரிந்துகொள்ளும்படி படைக்கப்பட்டுள்ளன.

        தமிழ் மொழிக்காகவும் தமிழர்களுக்காகவும் வாழ்நாள் முழுவதும் பாடுபட்ட கி.ஆ.பெ.விஸ்வநாதம், தமிழ் படிப்பதற்காகப் பள்ளி சென்றதில்லை. ஆனால், எந்தப் பள்ளியிலும் படிக்காத இவரை, இரண்டு பல்கலைக்கழகங்கள் ஆட்சிக்குழு உறுப்பினராக ஏற்றுக்கொண்டதோடு, “டாக்டர்’ பட்டமும் வழங்கிச் சிறப்பித்தன.

       சிறு வயதில் முத்துசாமி கோனாரிடம் எழுதப் படிக்கக் கற்றுக்கொண்டார். பிறகு, வேங்கடசாமி நாட்டார், வேதாசலம், கலியாணசுந்தரனார், சோமசுந்தர பாரதியார் போன்ற புகழ்பெற்ற தமிழறிஞர்கள் தொடர்பால் தாமாக முயன்று தமிழ் இலக்கியங்கள் கற்றுப் புலமை பெற்றார். வாலையானந்த சுவாமிகளிடம் சைவத்தைக் கற்றறிந்தார். இந்த ஆளுமைகளுக்கெல்லாம் பெருமை சேர்க்கும் வகையில் தன் வாழ்நாளை அர்ப்பணித்துக்கொண்டார் விஸ்வநாதம்.

      ஒரு முறை அறிஞர் கி.ஆ,பெ. விசுவநாதம் தமிழனின் சொத்துக்கள் எவை என்பது குறித்து உரையாற்றினார்."துளைக் கருவி, நரம்புக் கருவி, தோல் கருவி இந்த மூன்றிலும் அனைத்து இசைக் கருவிகளும் அடங்கிவிடும். இவற்றையே நம் பெரியோர், குழல், யாழ், முழவு என்றழைத்தனர். வேறெந்த மொழியிலுமில்லாத சிறப்பான "ழ' கரம் இந்த மூன்றிலும் இருப்பது வியப்பளிக்கிறது! இதுவே தமிழின் சொத்து!'' என்றவுடன் கூட்டத்தில் கரகோஷம் எழுந்தது!

       தமிழிசை இயக்கத்திலே முத்தமிழ்க் காவலரின் பங்கு மகத்தானது. தமிழகத்தில் இசை மேடைகளில் தமிழ்ப் பாட்டுப் பாடாமல் தெலுங்கு, சம்ஸ்கிருதப் பாடல்கள் பாடிவந்த நிலையை எதிர்த்து அண்ணாமலை அரசர் இயக்கம் கண்டபோது (1942), கி.ஆ.பெ. பொதுச் செயலாளராக இருந்து நாடெங்கும் சுற்றி, இசை இயக்கத்துக்கு வலுவூட்டினார்.

     அறிஞர் அண்ணா, தமிழக முதல்வராக இருந்து நடத்திய இரண்டாம் உலகத் தமிழ் மாநாட்டு ஏற்பாட்டுக் குழுவின் துணைத் தலைவராகப் பொறுப்பேற்று, மாநாடு வெற்றிபெறத் துணை நின்றார்.

      உலகில் தொன்மையான பல மொழிகள் வழக்கொழிந்து போனதுபோல் தமிழும் அவ்வாறு ஆகிவிடக் கூடாதென்று, தமிழ் மொழியைப் பாதுகாத்து வளர்க்க, ஒரு பல்கலைக்கழகம் வேண்டுமென்று அறுபது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாகக் குரல் கொடுத்து வந்தார்.அவருடைய வேண்டுகோளை ஏற்று அன்றைய தமிழக முதல்வர் எம்.ஜி.ஆர்., தஞ்சையில் தமிழுக்கென்று தனியாக ஒரு பல்கலைக்கழகத்தைத் தோற்றுவித்தார். இது கி.ஆ.பெ.வியின் சாதனைகளுள் ஒன்றாகும்.

      தனிமனித ஒழுக்கம், நற்பண்புகளைப் பேணுதல், இல்லறத்தைச் செம்மையாக்குதல், தமிழ் மொழியுணர்வை ஊட்டுதல், சமூக ஒற்றுமையுணர்வின் மகத்துவம், தமிழைக் கற்க இளைய தலைமுறைக்கு வழிகாட்டுதல் போன்ற பணியைத்தான் கி.ஆ.பெ.விஸ்வநாதத்தின் புத்தகங்கள் செய்கின்றன. 

      விஸ்வநாதத்தின் நாட்டுடைமையாக்கப்பட்ட நூல்கள்

     வள்ளுவர் (1945), வானொலியிலே (1947), ஐந்து செல்வங்களும் ஆறு செல்வங்களும் (1950), அறிவுக்கு உணவு (1953), தமிழ் மருந்துகள் (1953), வள்ளுவரும் குறளும் (1953), எண்ணக் குவியல் (1954), தமிழ்ச்செல்வம் (1955), திருக்குறள் புதைபொருள் - பாகம் 1 (1956), திருக்குறள் கட்டுரைகள் (1958), நான்மணிகள் (1960), ஆறு செல்வங்கள் (1964), தமிழின் சிறப்பு (1969), நல்வாழ்வுக்கு வழி (1972), திருக்குறள் புதைபொருள் - பாகம் 2 (1974), நபிகள் நாயகம் (1974), மணமக்களுக்கு (1978), வள்ளலாரும் அருட்பாவும் (1980), எனது நண்பர்கள் (1984), அறிவுக்கதைகள் (1984), திருக்குறளில் செயல்திறன் (1984), மாணவர்களுக்கு (1988), எது வியாபாரம்? எவர் வியாபாரி? (1994). 

    தனது 96ஆவது பிறந்த நாள் விழாவில் (1994) குன்றக்குடி அடிகளார் தலைமையில் கடைசியாகப் பேசினார். அவர் பேசும்போது, “”நான் அதிக காலம் உயிருடன் இருக்க மாட்டேன். உடல் நலம் குன்றிவிட்டது. இந்நிலையில் தமிழ் ஆட்சிமொழி, பயிற்றுமொழி குறித்து அரசு ஆணை வந்தால் மகிழ்ச்சியோடு உயிர் துறப்பேன்” என்று பேசினார். அதுவே அவரது நிறைவுரையாக அமைந்தது.

     “அரசு ஆணை வந்தால் பார்த்துவிட்டுச் சாவேன்” என்று ஒவ்வொரு நாளும் எதிர்பார்த்து ஏங்கியவாறு, 1994 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 19 ஆம் தேதி தம் பூத உடம்பு நீத்துப் புகழுடம்பு எய்தினார்.

          தமிழுக்கும் தமிழருக்கும் பாதுகாவலராகத் திகழ்ந்த கி.ஆ.பெ.விசுவநாதத்தின் தமிழ்ப் பணிகளை நினைத்துப் பார்த்தால், நிச்சயம் அவர் ஒரு முத்தமிழ்க் காவலர் என்பது விளங்கும்.

ஓய்வூதியர் நாள்

     

      ஓய்வூதியம் என்பது அரசு துறையில் பணி நிறைவு பெற்ற ஊழியர்களுக்கு மாதந்தோறும் அரசு வழங்கும் தொகை. அரசு ஊழியர், அரசு மற்றும் உதவிபெறும் கல்வி நிறுவனங்களின் ஆசிரியர்கள், ஊழியர்கள், உள்ளாட்சி நிறுவன ஊழியர்கள், பொதுத்துறை நிறுவன ஊழியர்கள், வயது முதிர்வின் காரணமாக ஓய்வு/விருப்ப ஓய்வு பெற்று எஞ்சிய வாழ்க்கையில் பொருளாதார நிலையை ஈடுகட்டும் வகையில் மாதந்தோறும் வழங்கப்படுகிறது. 

   தனது இளமைக் காலம் தொடங்கி 58 அல்லது 60 வயது வரை அரசுக்கும், மக்களுக்கும் சேவை உணர்வோடு பணியாற்றிய அரசு ஊழியர் ஓய்வு பெற்றபின் தனது முதுமை காலத்தில் நிராதரவாக விடப்படாமல் அமைதியாகவும், கண்ணியமாகவும் வாழ உதவி செய்வது ஓய்வூதியம் தான்.

    பழங்காலத்தில்,மன்னருக்காகவும், நாட்டுக்காகவும் உயிர்த் தியாகம் செய்த ஊழியரின் குடும்பத்திற்கு வீடுகள், நிலம் என மானியம் வழங்கப்பட்டதாக மட்டும் சில வரலாற்று பதிவுகள் உண்டு.அரசு ஊழியர்களுக்கு ஓய்வூதியம் என்பது இந்திய தேசத்தில் பிரிட்டிஷ் ஆட்சியின்போது 1857- க்குப் பின் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

     1871 ஆம் ஆண்டு அன்றைய பிரிட்டிஷ் பாராளுமன்றத்தில் 'இந்திய ஓய்வூதியச் சட்டம் - 1871' - இயற்றிச் சட்டப்பூர்வமாக்கப்பட்டது. அந்தச் சட்டத்தில் 'ஓய்வூதியம் என்பது அரசு வழங்கும் கருணைத் தொகை அது அரசு ஊழியரின் அடிப்படை உரிமை இல்லை' என குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. விடுதலைக்குப் பின்னரும் இதே நடைமுறை பின்பற்றப்பட்டது.'ஓய்வூதியப்பிதாமகன்’ மத்திய பாதுகாப்புத் துறையில் சட்ட ஆலோசகராகப் பணியாற்றிய டி.எஸ்.நகரா என்பவர் 1972இல் தமது பணியிலிருந்து ஓய்வு பெற்றார்.

ஓய்வூதியத் தந்தை திரு. D S நகரா 

     அவருக்கு வழங்கப்பட்ட ஓய்வூதியத்தில் சில முரண்பாடுகளும், சிக்கல்களும் இருப்பதை எதிர்த்து, உச்சநீதிமன்றத்தில் வழக்குத் தொடர்ந்தார்.அந்த வழக்கில் 1982, டிசம்பர்17 இல் அப்போதைய உச்சநீதிமன்றத் தலைமை நீதிபதி சந்திரசூட் தலைமையிலான அமர்வு டி.எஸ்.நகராவுக்குத் தகுதியான ஓய்வூதியம் வழங்கித் தீர்ப்பளித்தது. 

    அந்தத் தீர்ப்பில்

'ஓய்வூதியம் என்பது அரசின் கருணைத் தொகையோ நன்கொடையோ அல்ல; ஓர் அரசு ஊழியர் பல ஆண்டு காலம் அரசுக்கும், மக்களுக்கும் பணியாற்றியமைக்காகப் பெறும் உரிமைத் தொகையாகும்'

என்று குறிப்பிட்டதுடன்,

'அரசு ஊழியர் ஓய்வு பெற்ற பின் அமைதியாக, கவுரவமாக வாழ்வதை அரசு உறுதி செய்ய வேண்டும்'

என்றும் ஆணித்தரமாகத் தீர்ப்பளித்தது.

     அந்தத் தீர்ப்பின் அடிப்படையில்தான், தற்போது ஊதியக் குழு அமைத்துப் பணியில் இருப்பவர்களின் ஊதியம் திருத்தி அமைக்கப்படும் போதெல்லாம், ஓய்வூதியமும் திருத்தி அமைக்கப்பட்டு வருகிறது. 

    பணியில் இருப்பவர்களுக்கு அகவிலைப்படி உயர்த்தப்படும் போதெல்லாம் ஓய்வூதியர்களுக்கும் அகவிலைப்படி உயர்த்தி வழங்கப்படுகிறது. இந்த தீர்ப்பு வழங்கப்பட்ட டிசம்பர்17ஆம் நாள் 'ஓய்வூதியர் தினமாக'க் கொண்டாடப்படுகிறது

வெற்றி தினம்

          

         1971-ம் ஆண்டு நடந்த இந்திய- பாகிஸ்தான்      போரில், பாகிஸ்தான் இராணுவம், தனது 90 ஆயிரம் வீரர்களுடன் இந்தியாவிடம் சரணடைந்தது. இதையடுத்து கிழக்குப் பாகிஸ்தான் என்று அழைக்கப்பட்ட பகுதி ‘வங்காளதேசம்’ என்ற தனி நாடாக மாறியது. இந்த போரில் உயிர் தியாகம் செய்த  வீரர்களின் தியாகத்திற்கு அஞ்சலி செலுத்தும் விதமாகவும், இந்த வெற்றியை கொண்டாடும் வகையிலும் ஆண்டுதோறும் டிசம்பர் 16 ஆம் நாள் ‘விஜய் திவாஸ்’(வெற்றி தினம்) அனுசரிக்கப்படுகிறது.

          இந்நாளன்று, இந்தியாவின் தலைநகர் புது தில்லி இந்தியவாயிலில் (India Gate) உள்ள அமர் ஜவான் ஜோதியில், முப்படைகளின் தளபதிகளுடன் இணைந்து நாட்டின் பாதுகாப்புத் துறை அமைச்சர் அஞ்சலி செலுத்துவார். அதேபோல் பெங்களூரில் உள்ள தேசிய இராணுவ நினைவிடத்திலும் அஞ்சலி செலுத்தப்படுகிறது. குடிமக்கள், மாணவர்கள், மூத்த அரசு அதிகாரிகள், முன்னாள் இராணுவத்தினர் ஆகியோர் ஆண்டுதோறும் திசம்பர் 16 அன்று மலரஞ்சலி செலுத்தி வீரர்களின் தியாகத்தை நினைவு கூர்கின்றனர்.